در جمهوری ونیز، 1797 – 697، فُونداکو به زبان ایتالیائی، فٌون تِگو به لحجۀ ونیزی، به معنای یک ساختمان یا مجتمعی با کار برد بارانداز و جایگاه مبادلات بازرگانی و فرهنگی، در قرون وسطا می باشد. فُونداکویِ ایرانیان که در کنار کانال بزرگ شهر با شکوه ونیز، در نزدیکی دو فٌونداکویِ ترکها و آلمانی ها، سر بر میافراشت نماد روابط دیرینه ودرخشان بین دو کشور می بود
امروز، مانند آن عصر بار دیگر با چالش استفاده از فرصت های فوق القاعدۀ همکاری در زمینه های مختلف، مواجه هستیم: باز تنیدن شبکۀ روابط و دوستیِ منفصل شدۀ در طول سالهای تحریمِ غربی ها و جبرآن دوره خلأ ای که ایتالیائی ها و ایرانیان آرزومند سپردن آن برای همیشه به بایگانی تاریخ هستند
"فُونداکویِ ایرانیان" با فلسفه و دیدگاهی مدرن از خدمات مشاوره، ترجمه و میانجیگریِ بینا فرهنگی، سهمی در توسعه و توانمندی شبکۀ روابطو دوستی بین دو کشور ایفا می نماید
"فُونداکویِ ایرانیان" بر این باور است که ترجمه مبدأ و آغاز فرایند تعامل و تفاهم بین ملت هاست؛ بدون بهره وری از ترجمه، ملتها با دیوارها مواجه خواهند بود. ترجمه ابزاریست جهت تعامل تمدن های نا محصور در هویت های خود و گذرگاهی به سوی مبادله و شناخت متقابل.